Dushi bida

Mijn excuses dat ik jullie zo verwaarloos… 
Ik merk dat ik het lastig vind om een gaatje te vinden en een verhaal voor mijn blog te schrijven... Maargoed no excuus! Ik weet dat jullie staan te popelen om mijn verhalen weer te lezen, haha. In de tussentijd is mijn lieve zusjes met mijn nichtjes langs gekomen. In deze week moest ik gewoon werken maar ik heb mijn best gedaan om hiernaast zoveel mogelijk tijd met hen door te brengen! We zijn samen langs mooie stranden en het centrum van Willemstad gegaan. Hiernaast hebben we samen koningsnacht en koningsdag in Curaçao gevierd! Geloof het of niet maar dat wordt groots gevierd!! Terwijl ik dacht dat de meeste antilianen natuurlijk onafhankelijk van Nederland willen zijn… Kraampjes, etenstentjes, muziek, en een hoop gefeest; heel Willemstad in het oranje! Ik denk dat ik dit nog gezelliger vond dan carnaval, misschien ook omdat het ergens vertrouwt aanvoelde… In deze week heb ik ook klasgenoten Kim en Samantha (afgereisd van Sint Maarten en Peru) gemeet! Ik had ze uitgenodigd om samen koningsnacht /dag te vieren maar zij hebben lekker hun eigen plan getrokken. 
Na deze week was ik kapot! Werken en daarnaast mee willen doen met vakantiegangers is stiekem aardig vermoeiend! Deze week heb ik dan ook besteed aan het bijkomen hiervan. Ook op mijn werk was het vakantieperiode waardoor ik ook hier de ruimte had om zaken op orde te stellen. Ik vind het lastig om tijd te besteden aan schoolwerk, hetzelfde als tijd besteden aan mijn blog… Hier valt altijd zoveel te doen/te beleven dat het zonde lijkt om tijd achter je laptopje te besteden! Ik denk dat dit is waar veel mensen, en vooral docenten me voor gewaarschuwd hebben... 

Afgelopen Zaterdag was het eindelijk zo ver! Mijn lieve vriend Marco kwam naar het eiland gevlogen. Na een hele dag zenuwpezen en het voorbereiden van/ verhuizen naar onze nieuwe studio en het vinden van een parkeerplaats op hato (Er werd een groot feest gegeven op het parkeerterrein, wie verzint dit?!) stond ik dan eindelijk te wachten achter die inmiddels vertrouwde poortjes… Toen hij aankwam ben ik op hem afgerend en bovenop hem gesprongen. Er was een boel geaaaah, en nagekijk door omstanders maar dat maakte me helemaal niks meer uit! Wat voelt dat gek zeg… Na 2 maanden zo iemand weer te ruiken/proeven/voelen! Maar toch ook weer snel heel vertrouwd… De eerste dagen hebben we rustig gesetteld in ons appartement. We hebben samen onze favoriete plekjes bezocht (Marco is ook al 4 keer op het eiland geweest) en heerlijk gegeten! We zijn er inmiddels over uit dat we daar ons meeste geld aan kwijt zijn; eten! Ik kan niet ontkennen dat onze kennis van het eiland samen een soort holy bible is voor onze tijd hier samen; de lekkerste en leukste activiteiten staan nog op de planning zoals quad rijden, de christoffelberg beklimmen, de blauwe kamer bezoeken en mijn verjaardag vieren op Fuik You! (Bootfeest waarbij meerdere boten met muziek en bbq’s  aan elkaar aanmeren en iedereen hier omheen zwemt/ chillt in luchtbanden en op yetskies)

Naast genieten en leuke activiteiten ondernemen moet er ook gewoon gewerkt worden… Door een conflict de collega waarmee ik nauw samenwerk weggevallen. Ik merk aan mezelf dat er een soort verantwoordelijkheidsgevoel in mij schuilt, voor het bedenken van werkzaamheden zodat de jongeren in het werkleertraject bezig blijven. Ik vind het leuk om dit te doen omdat ik mijn creatieve ei kwijt kan! Hiernaast geeft het me veel voldoening doordat ik vaak complimentjes krijg van mijn stagebegeleidsters. Voor de laatste weken heb ik een competitie bedacht; Meubelstuk maken. Ik heb de jongeren in 2 teams verdeeld. Beide teams dienen een bankje te maken aan de hand van een bestaande bouwtekening. Voor dit bankje dienen ze zelf een design te maken en deze uit te voeren. De meubels zullen beoordeeld worden op; uitvoering, creativiteit, teamspirit en afwerking. Het winnende team wint een taart en een uitje westpunt (strand naar keuze). De prijsuitreiking zal plaatsvinden op mijn laatste stagedag met lekkere hapjes/drankjes. Ik heb er al zin in!